Veyusebbihur’ra’dü bi hamdihi vel melâiketü min hîfetıhi ve yursilüs-savâ ’ika fe yusîbu bihâ men yeşâu vehum yücâdilûne fillâhi vehuve şedîdül mihâl.
Gök gürültüsü O’nu överek tesbih eder, melekler de korkusundan O’nu tesbih ederler. Yıldırımlar gönderir de onlarla dilediğini çarpar. Allah’ın tuzağı pek çetin olduğu halde onlar hâlâ O’nun hakkında tartışmaktadırlar.